Begonnen als ondernemer!

Deze week ben ik officieel begonnen als ondernemer: de visitekaartjes zijn besteld, de inschrijving bij de Kamer van Koophandel is geregeld en mijn zakelijke bankrekening is geopend. Onder de naam Duurzame Denkkracht bied ik advies, training en onderzoek aan op het gebied van duurzame ontwikkeling en maatschappelijk verantwoord ondernemen. De eerste klanten hebben zich al gemeld, en meer opdrachten lijken onderweg te zijn. Maar er kan nog veel meer bij!

In de afgelopen jaren heb ik bij adviesbureau Beco veel ervaring opgedaan op het gebied van duurzaamheid en MVO. Ik heb bedrijven geadviseerd (onder meer Achmea, Rabobank, Roelofs Wegenbouw, chemiebedrijven) en overheden geholpen (zoals de gemeenten Amersfoort, Rotterdam, Zeist en Aalten). Een van mijn mooiste opdrachten was zonder twijfel die in Mexico, waar ik mee mocht denken over de duurzaamheidsagenda van Mexico-Stad. Maar het was ook fantastisch om in opdracht van Natuur en Milieu een onderzoek te mogen uitvoeren dat bij publicatie tamelijk geruchtmakend werd, of van klanten te horen dat ze verder waren gekomen met het verduurzamen van hun bedrijf.

Advertentie

Tijd voor een nieuwe uitdaging

Vandaag is het mijn laatste werkdag bij Beco. Hoewel ik terugkijk op een periode met veel mooie projecten, sympathieke klanten en fantastische collega’s, ben ik na ruim vijf jaar toe aan een nieuwe, duurzame uitdaging. Het streven naar een duurzame wereld blijft mijn drijfveer, alleen voortaan doe ik dat niet als consultant bij Beco, maar als zzp’er en als politicus.

De toekomst van Duurzaam Inkopen

Na twee maanden hard nadenken is nog volslagen onduidelijk hoe de toekomst van duurzaam inkopen eruit zal zien. Dat blijkt uit het eerste voortgangsbericht van de werkgroep die zich heeft voorgenomen nog voor de zomer daarover een advies op te leveren. Daarom zal ik in deze weblog alvast wat suggesties doen; misschien heeft de werkgroep er wat aan.

In het voortgangsbericht staat: ‘Het advies wordt een advies op hoofdlijnen, dat lef, ambitie en vertrouwen uitstraalt. Het advies zal een omvang kennen van maximaal 15 pagina’s. De strekking van het advies is om de weeffouten uit het huidige beleid te halen en de goede elementen te behouden. De nadruk komt te liggen op innovatie, verduurzaming (de procesaanpak) en total cost of ownership. Zowel milieu als sociale duurzaamheid komen in het advies aan bod.’

Weg met het draagvlak voor MVO!

De laatste tijd krijg ik steeds meer de kriebels van al die ‘jonge honden’ die duurzaamheid in hun bedrijf willen ‘promoten’, streven naar ‘draagvlak’ voor energiebesparing en die hun bazen ervan willen overtuigen hoe ‘leuk’ duurzaam ondernemen wel niet is.

Het laatste nummer van duurzaamheidsvakblad P-Plus portretteert er een paar: ‘Ze zijn jong en daadkrachtig. Duurzaamheid? Daar krijgen ze energie van. Met confronterende acties en opvallende communicatie motiveren zij hun collega’s om mee te gaan. Met hun jeugdig enthousiasme zijn ze een katalysator voor verandering in hun bedrijf.’

Adviseur Jos als Kuifje in Mexico

Als consultant bij BECO is het altijd leuk als de adviezen die je geeft op een of andere manier opgevolgd worden. Maar in dit geval ben ik wel erg trots op het eindresultaat van mijn opdracht: Mexico-Stad presenteerde onlangs een duurzaamheidsagenda waar ik zelf aan mee heb mogen werken.

Als student heb ik mijn afstudeeropdracht gedaan in Mexico-Stad. Het was mijn eerste kennismaking met deze metropool. Bijna 20 miljoen inwoners, een fascinerende geschiedenis en een schitterende cultuur waarbij nog steeds zowel Azteekse als Spaanse wortels te zien zijn. Ik was meteen verkocht, en ik was daarom enorm vereerd toen ik gevraagd werd Mexico-Stad te helpen bij het opstellen van een duurzaamheidsagenda.

Pas op: beleggen veroorzaakt crises!

Het ‘voorzorgsprincipe’ houdt in dat gebrek aan kennis nooit een excuus kan zijn om bij schadelijke effecten achteraf je aansprakelijkheid te ontlopen.  Dat geldt net zo goed voor tabak en olie als voor financiële dienstverlening.

Het voorzorgsprincipe is vastgelegd in het verdrag van Rio (1992): ‘als er kans is op serieuze of onomkeerbare schade, dan mag het gebrek aan volledige wetenschappelijke zekerheid niet gebruikt worden als reden om maatregelen uit te stellen.’ Het principe is vooral bekend in de wereld van  gezondheidszorg en milieu, waar ingrepen in complexe systemen resulteren in onvoorspelbare effecten.