Klimaatverandering: ‘Breken is betalen’

In winkels waar ze breekbare prullaria verkopen zie je weleens bordjes hangen: ‘breken is betalen’. Niet zo dom van die middenstanders, want je wordt er toch wat voorzichtiger van. Je zult het maar meemaken: je draait je nietsvermoedend om, hoort gerinkel en het volgende moment zit je opgescheept met een in gruzelementen gevallen, veel te dure karamieken tuinkabouter. Maar wat doe je als het stampvol is in zo´n winkel en in het gedrang sneuvelt er een decoratief glazen hertje? Wie draait er dan op voor de schade? Iedereen? Niemand? De winkelier zelf? Dat wordt ruzie.

Precies op dit probleem promoveert op 17 december Miriam Haritz aan de Universiteit van Maastricht. Alleen is haar onderzoeksgebied niet een overvol boetiekje maar de aarde zelf, in plaats van naar kapotte tuinkabouters kijkt ze naar klimaatverandering, en haar ´breken is betalen´-bordje bestaat uit het Voorzorgsprincipe zoals dat in 1992 vastgelegd is in het Verdrag van Rio. De hamvraag: wie draait er op voor schade door klimaatverandering?

Adviseur Jos als Kuifje in Mexico

Als consultant bij BECO is het altijd leuk als de adviezen die je geeft op een of andere manier opgevolgd worden. Maar in dit geval ben ik wel erg trots op het eindresultaat van mijn opdracht: Mexico-Stad presenteerde onlangs een duurzaamheidsagenda waar ik zelf aan mee heb mogen werken.

Als student heb ik mijn afstudeeropdracht gedaan in Mexico-Stad. Het was mijn eerste kennismaking met deze metropool. Bijna 20 miljoen inwoners, een fascinerende geschiedenis en een schitterende cultuur waarbij nog steeds zowel Azteekse als Spaanse wortels te zien zijn. Ik was meteen verkocht, en ik was daarom enorm vereerd toen ik gevraagd werd Mexico-Stad te helpen bij het opstellen van een duurzaamheidsagenda.